حمید سیادت موسوی-کارشناس حمل‌ونقل|
یکی از بزرگ‌ترین مسائلی که در کیفیت زندگی مردم تأثیر می‌گذارد، حمل‌ونقل شهری است. حمل‌ونقل یک شهر بزرگ از مسائل بالادستی مثل وضعیت اقتصادی، میزان رعایت قانون تا مسائل اجرائی و اولویت پروژه‌های عمرانی نشئت می‌گیرد و بیکاری و مهاجرت بر ساختار حمل‌ونقل شهری اثرگذار است.
امیدی که من امروز دارم، این است که نوعی هماهنگی و اجماع بین شهرداری‌های کل کشور و دولت ایجاد شود. همه مسائل حمل‌ونقل شهر تهران مربوط به ساکنان شهر تهران نیست و بخش عمده‌اش مربوط به شهرها و حومه‌های پایتخت است. حالا اگر شهرداری بخواهد در حد شهر تهران عمل کند، مشکلات حل نخواهد شد. باید با برنامه‌ریزی در مجمع‌الجزایر کل تهران، معضل ترافیک تهران را حل کند. باید در کل کشور همراه با یک گفتمان واحد، مشکل حمل‌ونقل شهری را با حل مشکلات اقتصادی، فرهنگ‌سازی در بین مردم و عملکرد ریشه‌ای حل کرد.
پیاده‌راه‌سازی، توسعه مترو و ترویج فرهنگ استفاده از دوچرخه در دوره‌های قبل شهرداری تهران انجام شد، اما هر یک از این اقدامات باید بجا، به موقع و به اندازه کافی صورت گیرد. برنامه‌هایی که آقای نجفی ارائه کرده، شاید تداوم همان برنامه‌ها باشد، اما باید بدانیم در دوره گذشته این داروها برای درمان درد تهران کافی نبوده است.
برای ساماندهی حمل‌ونقل شهری باید روحیه مشارکت‌دادن مردم در مدیریت شهر تهران وجود داشته باشد. حمل‌ونقل شهری، مثل احداث یک کارخانه نیست که افراد خاصی تصمیم‌گیری کنند و بعد ساخته شود. همه مردم در حل این مشکل سهیم هستند. در گذشته، اقداماتی شده است، اما اگر آن اقدامات را آسیب‌شناسی کنید، متوجه می‌شوید در زمان پیشرفت حداقلی مترو، پروژه اتوبان صدر با هزینه‌ای گزاف در حال اجرا شدن بود. پروژه‌ای که کارشناسان حمل‌ونقل آن را قبول ندارند. وقتی بین توسعه دو شبکه حمل‌ونقل، بودجه دوبرابری را به تونل و بزرگراه بدهید، اتفاق مطلوبی نخواهد افتاد. این یعنی شاید برنامه وجود داشته، اما تصمیمات اشتباه گرفته شده و اولویت چیز دیگری بوده است. رویکرد آقای نجفی قطعا متفاوت خواهد بود.